انس با خدا و مردم گریزی

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

مَنْ آنَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ.

کسی که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.

مسند الامام العسکری علیه السلام، ص 287

شاید برخی از خوانندگان برایشان سؤال (شبهه) پیش بیاید که چه طور ممکنه کسی باایمان باشه و از مردم گریزان، اگر این طور بود پیامبر باید مردم گریزترین آدم روی زمین می شد.

این سؤال به طور تفصیل توسط علامه محمودی در کتاب نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغه پاسخ داده شده است. وی در ذیل روایت امام عسکری علیه السلام که فرمودند: «منْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ؛ کسی که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.» می گوید: بحث انزوا و دوری و وحشت از مردم، ناظر به مجالس باطل، صرف اوقات در لهو و لعب، غفلت، جهالت و غیبت و کارهای حرام دیگر است . ایشان کلامی از ابن میثم بحرانی شارح نهج البلاغه در این باره می آورد که سودمند است.

نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغه: ج 8، ص 107